سالهای اول که کجاوه حضرت علی اصغر(ع) ساخته شده بود کجاوه حمل می کرد و
بقدری عاشق امام حسین بود که تو این راه خستگی ناپذیر بود زیاد سنی نداشت که
توی امامزاده شیرعلی خرم آباد تو محوطه پر از سنگش با پای برهنه به اتفاق دوستای دیگه اش جز حاملین کجاوه بود . یکی از خادمین هیئت میگفت من نگران پای بچه ها تو این شرایط بودم و از بچه ها میپرسیدم که اگه سنگا پاهاتونو ناراحت میکنه کفاشوتونو بپوشید؟ هیچ کدومشون قبول نمی کردند و میگفتند اینجوری ثوابش بیشتره.
مرتضی کوچولو ما بعد از چند سالی که گذشت و جوان برومندی شد یکی از اعضای گروه مارش هیئت بود و تو سالهای آخر هماهنگ کننده گروه بود و طبل بزرگ می زد. غروب که میشد مغازه رو می بست یه راست میومد مسجد محل و برای شام هم خونه نمی رفت.
اما این طبل هم ماجرایی داشت برای خودش و خاطره یی که گفتنش خالی از لطف نیست. سیستم صوتی هیئت بحدی ضعیف بود که جوابگوی صف طولانی عزادارن نمی شد و صدا با تاخیر پخش می شد. خادمین هیئت تصمیم گرفتن که یک طبل بزرگ بخرند تا صداش بتونه همه عزادارا رو موقع سینه زنی هماهنگ کنه و چون بچه های هیئت خیلی از این طبل کار کشیدند بدنه چوبی اش شکست و ما تو سالهای دوم و سوم داخل اون ورق آهن سبک کار گذاشتیم و همین باعث سنگین شدن طبل شد.
یادمه وقتی مرتضی شبها از دسته روی می اومدیم مسجد دراز می کشید و به بچه ها می گفت که پشتش رو لگد کنند. چون تمام عضلات به خاطر حمل این بار سنگین می گرفت.
هر کاری هم می کردیم که راضی شون کنیم برای طبل چرخ بذاریم قبول نمی کردند می گفتند دست و پا گیر میشه.
سال آخر خاطره ای از مرتضی داریم که واقعا نشون میده چقدر عاشق امام حسین بود. پدر بزرگوار ایشون به یکی از خادمین گفته بود که مرتضی زانوش ناراحته و این طبل سنگینه راضیش کنید این طبل رو نگیره و یا برای طبلش چرخ بذارید.
همه قبول کردن که باهاش صحبت می کنیم و راضی اش می کنیم سلامتی خودش مهم تره.
موقعی که مرتضی اومد یواش یواش سر حرفو وا کردند و بهش گفتند که برای طبل میخوایم چرخ بذاریم ولی باز زیر بار نرفت گفت کار رو سخت تر می کنه ، مسئله ناراحتی پاش رو مطرح کردند و این که به فکر سلامتی اش باشه. مرتضی در کمال ادب و آمرانه جوابی داد که همه ساکت شدند و چیزی نگفتند حتی پدر ایشون هم مجاب شد.
مرتضی گفت : امام حسین و خاندانش این همه مصائب و سختی رو تو کربلا تحمل کردند چطور من سنگینی این طبل رو فقط چند شب نتونم تحمل کنم؟
راستش بعد از درگذشت این جوان با معرفت خانواده محترم ایشون برای خادم ها تعریف کردند که خواهر محترم آقا مرتضی که خیلی نگران ایشون بوده و در مرگش بیقراری می کرده شبی خواب میبینه که تو یه صحرا تنهاست و یک سوار با اسب بهش نزدیک میشه و وقتی جلوتر میاد میبینه مرتضی است که زره و کلاه خود سرشه . به خواهرش میگه نگران من نباشید جای من خوبه و بر می گرده و میره....
هنوزم بچه های هیئت عزاداری ما به این طبل به یه چشم دیگه ای نگاه می کنند بوی معرفت و غیرت مرتضی رو میده یاد مرتضی رو برای بچه ها زنده میکنه و هنوزم این جونای با غیرت حاضر نمی شن برای این طبل سنگین چرخ بذارن...
مرتضی جان این متن رو تقدیم می کنم به تو و تمام عاشقای امام حسین(ع)
روحت شاد و یادت گرامی باد
- پرچم سرخ یا حسین
- مختارنامه ای ها
- پایگاه جامع عاشورا
- ایران و جهان چند قطبی
- ایران ارتوپد
- دریای خزر
- داستان برای کودکان و نوجوانان
- تغذیه سالم و درست
- هیئت انصارالحسین (ع) شهدای آذریهای تنکابن
- هیئت انصار الحسین
- بزرگترین وبلاگ اشعار مذهبی
- بچه های شیعه
- سایت مسجد جمکران
- پایگاه اطلاع رسانی تعزیه ایران
- تجربه های آموزشی قرآنی
- دار الایتام امام هادی (ع)
- آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
- کوچکترین مرد کربلا
- پایگاه مقاومت شهدای پسکلایه کوچک
- شجره طیبه صالحین
- فروشگاه اسلام مارکت
- آموزش مداحی امیرپور خادم العباس
- شیعه نیوز
- شیعه لیدرس
- هاست رایگان
- پوسترهای مذهبی
- مجمع جهانی حضرت علی اصغر(ع)
- دختران آفتاب
- سایت آیت الله سیستانی
- مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن
- تو فقط لیلی باش
- طرح عفاف و ترویج حجاب
- حسینیه نوحه
- طراحی سایت
- ریاحین
- سبک زندگی اسلامی
- کتابخانه احادیث شیعه
- اسلام کوئست
- مسجد الزهرا
- عقیق