حدود چهار الی پنج سالی می شد که گره بزرگی به کارم افتاده بود. به هر دری می زدم مشکل حل نمی شد خیلی از دوستان طی این چند سال محبت می کردند تا از طریق آشناهایی که دارند به نوعی بتونن مشکل منو حل کنند ولی افاقه نمی کرد... به همه زمین و زمان متوسل شده بودم و تا حدودی نا امید بودم . سالی که هیئت عزاداری محله مون کجاوه حضرت علی اصغر (ع) رو ساختند رو من خیلی تاثیر گذاشت و یادمه که اون سال ها خیلی سعی می کردم به هیئت کمک برسونم و تمام وقت در خدمت هیئت باشم دیدن شمایل حضرت علی اصغر (ع) و تیری که به گلوی مبارکش خورده واقعا هر انسانی رو منقلب و بی اختیار اشک از چشمان جاری می کنه. تو این حال و هوای معنوی که پیدا می شد هیچ موقع نمی تونستم مشکل خودم رو بگم و طلب حاجت کنم احساس شرم و حیایی مانع این می شد. همش خودم رو گناهکار تر از این می دیدم که بخوام چیزی مطالبه کنم. تو این مشکل واقعا مستاصل شده بودم . یه روز یکی از دوستان نزدیکم به دیدنم اومد و گفت که چند روز دیگه عازم مشهد و زیارت آقا امام رضا(ع) است . من هم التماس دعا گفتم و در همون لحظه به فکرم رسید که مشکلم رو به آقا امام رضا(ع) بگم شاید فرجی شد..به دوستم گفتم که من یه نامه دارم برای آقا امام رضا(ع) می خوام زحمتش رو تو برام بکشی و بندازیش تو ضریح. دوستم قبول کرد و گفت که فردا میاد تا اون نامه رو از من بگیره. و خداحافظی کرد و رفت. منم رفتم خونه و شروع کردم به نوشتن و سفره دلم رو پیش آقا امام رضا(ع) وا کردم. بعد از اینکه نامه تموم شد بسته بندی اش کردم و فردای همون روز به دوستم رسوندمش. و اون بنده خدا هم لطف کرد و نامه رو به ضریح ،آقا امام رضا(ع) رسوند. یک هفته ای از سفر دوستم به مشهد نگذشته بود که شبی خواب دیدم تو حرم آقا امام رضا(ع) در حال زیارت هستم ناگهان یه نفر از پشت سر صدام کرد برگشتم دیدم توی کنج حرم یه جایگاهی هست که حضرت علی اصغر (ع) نورانی و سبز توی یک گهواره است و منو صدا می کنه به محض دیدن ایشون زانو زدم و چهار دست و پا با گریه سمت ایشون رفتم سرم رو زیر پای ایشون به زمین گذاشتم و شروع کردم به گریه کردن ازم پرسید چی می خوای؟ من هم مشکلم رو با گریه گفتم بهم گفت : فقط همین رو می خوای؟... ناگهان از خواب بیدار شدم خیلی حسرت خوردم که چرا نتونستم حاجات دیگه خودم و بقیه دوستان و حاجت مندا رو بگم. می دونستم که دیگه به یاری خداوند مشکلم حل میشه و اینطور هم شد در عرض مدت کوتاهی تمام مشکل من در کمال ناباوری خودم و خانوادم برطرف شد. درس بزرگی ام که گرفتم این بود که ظاهرا آقا امام رضا (ع) لطف کرده و نامه ام رو به دست ایشون داده تا من بدونم حضرت علی اصغر (ع) مقام بزرگی داره و به همین دلیل که ایشون باب الحوائج هستند. از آن روز دیگه من خواسته هام رو خیلی راحت تر از قبل از باب الحوائج حضرت علی اصغر (ع) تقاضا می کنم و تو عزای حسینی سعی می کنم تا پای جانم به عزاداران آقا سید الشهدا خدمت کنم. و تو دنیا هیچ کاری برام لذت بخش تر از این نیست. برگرفته از خاطرات یکی از خادمین هیئت عزاداری 
- پرچم سرخ یا حسین
- مختارنامه ای ها
- پایگاه جامع عاشورا
- ایران و جهان چند قطبی
- ایران ارتوپد
- دریای خزر
- داستان برای کودکان و نوجوانان
- تغذیه سالم و درست
- هیئت انصارالحسین (ع) شهدای آذریهای تنکابن
- هیئت انصار الحسین
- بزرگترین وبلاگ اشعار مذهبی
- بچه های شیعه
- سایت مسجد جمکران
- پایگاه اطلاع رسانی تعزیه ایران
- تجربه های آموزشی قرآنی
- دار الایتام امام هادی (ع)
- آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
- کوچکترین مرد کربلا
- پایگاه مقاومت شهدای پسکلایه کوچک
- شجره طیبه صالحین
- فروشگاه اسلام مارکت
- آموزش مداحی امیرپور خادم العباس
- شیعه نیوز
- شیعه لیدرس
- هاست رایگان
- پوسترهای مذهبی
- مجمع جهانی حضرت علی اصغر(ع)
- دختران آفتاب
- سایت آیت الله سیستانی
- مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن
- تو فقط لیلی باش
- طرح عفاف و ترویج حجاب
- حسینیه نوحه
- طراحی سایت
- ریاحین
- سبک زندگی اسلامی
- کتابخانه احادیث شیعه
- اسلام کوئست
- مسجد الزهرا
- عقیق