درسهایى از تاریخ تحلیلى اسلام جلد اول صفحه 160 در
روایات ما آمده است که در شب ولادت آنحضرتحوادث مهم و اتفاقات زیادى در
اطراف جهان بوقوع پیوست کهپیش از آن سابقه نداشت و یا اتفاق نیفتاده بود
که از جمله«ارهاصات»بوده بدانگونه که در داستان اصحاب فیل ذکر شد،و در
قصیده معروف برده نیز آمده که چند بیت آن چنین است: یوم
تفرس منه الفرس انهم قد انذروا بحلول البؤس و الفئم و بات ایوان کسرى و هو
منصدع کشمل اصحاب کسرى غیر ملتئم النار خامدة الانفاس من اسف علیه و النهر
ساهى العین من سدم و ساء ساوه ان غاضتبحیرتها و رد واردها بالغیظ حین ظم
کان بالنار ما بالماء من بلل حزنا و بالماء ما بالنار من ضرم و
شاید جامعترین حدیث در اینباره حدیثى است که مرحوم صدوق«ره»در کتاب
امالى بسند خود از امام صادق علیه السلام روایت کرده و ترجمهاش چنین است
که آنحضرت فرمود: ابلیس به
آسمانها بالا مىرفت و چون حضرت عیسى«ع»بدنیا آمد از سه آسمان ممنوع شد و
تا چهار آسمان بالا مىرفت،و هنگامیکه رسولخدا«ص»بدنیا آمد از همه
آسمانهاى هفتگانهممنوع شد،و شیاطین بوسیله پرتاب شدن ستارگان
ممنوعگردیدند،و قریش که چنان دیدند گفتند: قیامتى که اهل کتاب مىگفتند بر پا شده! عمرو
بن امیه که از همه مردم آنزمان به علم کهانت وستاره شناسى داناتر بود
بدانها گفت:بنگرید اگر آن ستارگانىاست که مردم بوسیله آنها راهنمائى
مىشوند و تابستان و زمستاناز روى آن معلوم گردد پس بدانید که قیامتبر پا
شده و مقدمهنابودى هر چیز است و اگر غیر از آنها است امر تازهاى
اتفاقافتاده. و همه بتها در
صبح آن شب به رو در افتاد و هیچ بتى درآنروز بر سر پا نبود،و ایوان کسرى
در آن شب شکستخورد وچهارده کنگره آن فرو ریخت.و دریاچه ساوه خشک شد.ووادى
سماوه پر از آب شد. آتشکدههاى فارس که هزار سال بود خاموش نشده بود در آن شب خاموش گردید. و
مؤبدان فارس در خواب دیدند شترانى سخت اسبان عربىرا یدک مىکشند و از
دجله عبور کرده و در بلاد آنها پراکندهشدند،و طاق کسرى از وسط شکستخورد و
رود دجله در آنوارد شد. و
در آن شب نورى از سمتحجاز بر آمد و همچنان بسمتمشرق رفت تا بدانجا
رسید،فرداى آن شب تخت هر پادشاهىسرنگون گردید و خود آنها گنگ گشتند که در
آنروز سخننمىگفتند. دانش کاهنان ربوده شد و سحر جادوگران باطل گردید،وهر کاهنى که بود از تماس با همزاد شیطانى خود ممنوع گردید ومیان آنها جدائى افتاد. آمنه
گفت:بخدا فرزندم که بر زمین قرار گرفت دستهاىخود را بر زمین گذارد و سر
بسوى آسمان بلند کرد و بداننگریست،و نورى از من تابش کرد و در آن نور
شنیدم گوینده اى مىگفت: تو آقاى مردم را زادى او را محمد نام بگذار. آنگاه او را بنزد عبد المطلب بردند و آنچه را مادرش آمنه گفتهبود به عبد المطلب گزارش دادند،عبد المطلب او را در دامن گذارده گفت: الحمد لله الذى اعطانى هذا الغلام الطیب الاردان قد ساد فى المهد على الغلما ستایش خدائى را که بمن عطا فرمود این فرزند پاک و خوشبورا که در گهواره بر همه پسران آقا است. آنگاه او را به ارکان کعبه تعویذ کرد. (1) و در باره او اشعارىسرود. و
ابلیس در آن شب یاران خود را فریاد زد(و آنها را بیارىطلبید)و چون اطرافش
جمع شدند بدو گفتند:اى سرور چه چیزتو را بهراس و وحشت افکنده؟گفت:واى بر
شما از سر شب تابحال اوضاع آسمان و زمین را دگرگون مىبینم و بطور قطع
درروى زمین اتفاق تازه و بزرگى رخ داده که از زمان ولادت عیسىبن مریم
تاکنون سابقه نداشته،اینک بگردید و به بینید این اتفاقچیست؟ آنها پراکنده شدند و برگشتند و اظهار داشتند:ما که تازهاىندیدیم. -برو اى دور شده از رحمتحق!ابلیس گفت:اى جبرئیلاز تو سؤالى دارم؟ گفت:بگو،پرسید:از دیشب تاکنون چه تازهاى در زمین رخداده؟ پاسخداد:محمد-صلى الله علیه و آله-بدنیا آمده. شیطان پرسید:مرا در او بهرهاى هست؟گفت:نه. پرسید:در امت او چطور؟ گفت:آرى.ابلیس که این سخن را شنید گفت:خوشنود وراضیم. و
در حدیث دیگرى که در کتاب کمال الدین نقل کردهچنین است که در شهر مکه
شخصى یهودى سکونت داشت ونامش یوسف بود،وى هنگامى که ستارگان را در حرکت
وجنبش مشاهده کرد با خود گفت:این تحولات آسمانى بخاطرولادت همان پیغمبرى
است که در کتابهاى ما ذکر شده کهچون بدنیا آید شیاطین رانده شوند و از
رفتن به آسمانها ممنوعگردند. و چون صبح شد بمجلسى که چند تن از قریش در آن
بودندآمد و بدانها گفت:آیا دوش در میان شما مولودى بدنیا آمده؟ گفتند:نه. گفت:سوگند به تورات که وى بدنیا آمده و آخرین پیمبراناست و اگر اینجا متولد نشده حتما در فلسطین متولد گشته است. این
گفتگو گذشت و چون قریشیان متفرق شدند و بخانههاىخود رفتند داستان گفتگوى
با آن یهودى را با زنان و خاندان خودبازگو کردند و آنها گفتند:آرى دیشب در
خانه عبد الله بنعبد المطلب پسرى متولد شده. این
خبر را بگوش یوسف یهودى رساندند،وى پرسید:آیا اینمولود پیش از آنکه من از
شما پرسش کردم بدنیا آمده یا بعد ازآن؟گفتند:پیش از آن!گفت:آن مولود را
بمن نشان دهید. قریشیان او
را به درب خانه آمنه آوردند و بدو گفتند:فرزندخود را بیاور تا این یهودى او
را بهبیند،و چون مولود را آوردند ویوسف یهودى او را دیدار کرد جامه از
شانه مولود کنار زد وچشمش به خال سیاه و درشتى که روى شانه وى بود بیفتاد
دراینوقت قرشیان مشاهده کردند که حالت غش بر آن مرد یهودىعارض شد و بزمین
افتاد قرشیان تعجب کرده و خندیدند. یهودى برخاست و گفت:آیا مىخندید؟باید بدانید که این پیغمبر پیغمبر شمشیر است که شمشیر در میان شما مىنهد... قرشیان متفرق شده و گفتار یهودى را براى یکدیگر تعریفمىکردند. و
در حدیثى که مرحوم کلینى شبیه به روایتبالا از مردى ازاهل کتاب نقل کرده
آنمرد کتابى به قرشیان که ولید بن مغیرة وعتبة بن ربیعه و دیگران در
میانشان بود رو کرده و گفت:نبوتاز خاندان بنى اسرائیل خارج شد و بخدا این
مولود همان کسىاست که آنها را پراکنده و نابود سازد! قریش
که این سخن را شنیدند خوشحال شدند،مرد کتابىکه دید آنها خوشنود شدند
بدیشان گفت:خورسند شدید! بخداسوگند این مولود چنان سطوت و تسلطى بر شما
پیدا کند کهزبانزد مردم شرق و غرب گردد. ابو سفیان از روى تمسخر گفت:او بمردم شهر خود تسلطمىیابد! و
نظیر آنچه در روایات ما آمده برخى از این حوادث درروایات اهل سنت نیز ذکر
شده اما در بسیارى از آنها این حوادثقبل از بعثت رسولخدا«ص»ذکر شده نه
مقارن ولادت. مانند روایاتى که در سیره ابن هشام و تاریخطبرى و جاهاى دیگر است و در صحیح بخارى نیز از ابن عباس روایتشده (2) و فخر رازى نیز در تفسیر آیه شریفه «فمن یستمعالآن یجد له شهابا رصدا» (3) در مورد منع شیاطین از نفوذ در آسمانها وتیرهاى شهاب همین گفتار را داشته و اقوالى در اینباره نقلکرده (4) و از ابى بن کعب نیز حدیثى در اینمورد نقل کردهاند کهگفته است: «لم یرم بنجم منذ رفع عیسى علیه السلام حتى بعث رسولالله-صلى الله علیه و آله-» (5) و
در اشعار بعضى از شاعرانعرب نیز قسمتى از این حوادث در مورد مبعث آمده
مانند اشعارزیر که از شاعرى بنام قیروانى نقل شده که مىگوید: و
صرح کسرى تداعى من قواعده و انفاض منکسر الاوداج ذامیلو نار فارس لم توقد
و ما خمدت مذالف عام و نهر القوم لم یسلخرت لمبعثه الاوثان و انبعثت
ثواقب الشهب ترمى الجن بالشعل یک سئوال اکنون
جاى یک سئوال هست که اگر کسى بگوید:آیانظیر آنچه در این روایات آمده در
کتابهاى تاریخى و روایات غیراسلامى هم ذکرى از آنها شده یا نه؟ که
ما در پاسخ این سئوال مىگوئیم:اولا اگر حدیث وروایتى از نظر سند و صدور
از امام معصوم علیه السلام براى اثابتشد دیگر کدام روایت و تاریخى براى ما
معتبرتر از آن حدیثو روایت مىتواند باشد،و همه بحثها در همان قسمت اول
واعتبار سند و به اصطلاح«صغراى قضیه»است،ولى پس ازاثبات دیگر استبعاد و
زیر سئوال بردن حدیث،جز ضعف ایمان وتاریخ زدگى محمل دیگرى نمىتواند داشته
باشد،وگرنه کدامتاریخ و روایتى معتبرتر از آن تاریخ و روایتى است که از
منبعوحى الهى سرچشمه گرفته باشد و کدام داستان و حدیثىمحکمتر از داستان و
حدیثى است که از زبان پیمبران و ائمهمعصوم علیهم السلام صادر گردیده
باشد! مگر نه این است که سرچشمه پر فیض و زلال همه علومآنهایند؟و معیار صحت و سقم همه دانشهاى بشرى گفتار آنهااست؟ و
ثانیا-مىگوئیم:مگر تاریخ صحیح و دست نخوردهاى از گذشتگان و زمانهاى قدیم
در دست داریم که ما بتوانیم اینروایات را با آنها منطبق ساخته و یا
تاییدى از آنها بگیریم؟ جائى
که مقدسترین کتابها مانند تورات و انجیل با آنهمهنسخههاى متعددى که
معمولا از آنها در دست مردم آن زمانهابوده و جمله جمله و کلمه بکلمه آنها
مورد احترام و متن دستوراتدینى آنها بوده از دستبرد و تحریف و تصحیف و
اسقاط در اماننبوده،و طاغوتهاى زمان و جیره خوارانشان احکام و فرامین آنها
رابنفع ایشان تغییر داده و یا اسقاط کردهاند،دیگر چگونه کتابهاىتاریخى
معدودى که در زوایاى کتابخانهها با نسخههاى خطىمنحصر به فرد یا
نگشتشمارى وجود داشته مىتواند مورد اعتمادباشد؟ و
ثالثا-بر فرض که چنین تاریخى وجود داشته باشد کهاوضاع و احوال آنزمانها
را نوشته و ثبت کرده باشد آیا همهوقایعى که در آنزمانها اتفاق افتاده در
تاریخها ثبت و نگارششده؟و آیا وسائل ارتباطى آنچنان بوده که تاریخ نگاران
بتواننداز هر اتفاقى که در گوشه و کنار جهان آنروز اتفاق مىافتادهمطلع
گردند و آنرا در تاریخ ثبت کنند؟مگر امروزه با تمام اینوسائل ارتباطى و
مخابراتى و رادیوها و تلویزیونها و ماهوارههاو...چنین کارى انجام شده و
چنین ادعائى مىتوان کرد؟... مگر وسائل ارتباطى جهان آزادند و مستقلانه و
بدور از سیاستها واختناقها و خارج از کانالهاى مخصوص و صافیهاى
انحصارىمىتوانند کوچکترین خبرى را منتشر کنند؟آن هم خبرى کهبصورت معجزه
آسمانى براى شکستیک قدرت طاغوتى و یکدربار سلطنتى بوقوع پیوسته
باشد...؟مگر معجزاتى امثال«شقالقمر»که وقوع آن مورد اتفاق همه مسلمانان
مىباشد و بگفتهدکتر سعید بوطى-نویسنده مصرى-در کتاب فقه السیرة از
امورمتفق علیه در نزد علماء و دانشمندان اسلامى است در تاریخهاىگذشته نقل
شده...؟و بلکه معجزات انبیاء گذشته مانند سردشدن آتش بر ابراهیم خلیل علیه
السلام و شکافته شدن دریابوسیله عصاى موسى و اژدها شدن و بلعیدن آن تمام
مارهاىجادوئى ساحران و زنده شدن مردگان بدعاى حضرت مسیح وامثال آن جز در
کتابهاى مقدس و مذهبى در تاریخها و روایاتدیگر آمده و ذکرى از آنها دیده
مىشود؟!... و حقیقت آن است
که تاریخ نویسان و وقایع نگاران گذشتهدر انحصار طاغوتهاى زمان بوده-چنانچه
امروزه نیز عموما اینگونهاست و بشر هنوز نتوانسته خود را از قید و بند
ایشان آزاد سازد-وانبیاء الهى نیز پیوسته بر ضد همان طاغوتها قیام مىکرده
ومبارزه داشتند،و آنها همواره در صدد از بین بردن انبیاء و محو نام و آثار
ایشان بوده و بهر وسیله مىخواستهاند آنها را افرادىماجراجو و بى شخصیت و
افسادگر معرفى کنند،و هرگز اجازهنمىدادند آنها را بعنوان مردانى الهى که
قدرت انجام معجزه رادارند معرفى کنند،و بهمین دلیل معجزاتى را که بوسیله
ایشانانجام مىشده انکار کرده و یا توجیه مىنمودند،و اگر کتابهاىآسمانى و
روایات مذهبى نبود اثرى از این معجزات بجاى نماندهو بدست ما نرسیده
بود... چنانچه اکنون نیز ما
در انقلاب اسلامى خود که یک انگیزهمذهبى داشته و ادامه آنرا نیز بیارى خدا
همان انگیزه مذهبى وعشق شهادت طلبى در راه خدا و دین،تضمین کرده و بر
ضدطاغوتهاى شرق و غرب قیام کرده همین شیوه تبلیغى را مىبینیمکه هر حرکتى
بنفع این انقلاب در داخل و یا خارج بشود مانندراهپیمایى میلیونى و غیر
میلیونى که در داخل و یا خارج انجاممىگیرد اصلا منعکس نمىشود و در
رادیوها و وسائل ارتباطجمعى ذکرى از آن نمىشود،اما کوچکترین حرکت
ضدانقلاب-مانند اجتماعات اندکى که جمعا به صد نفر نمىرسدبا آب و تاب در
همه رسانههاى گروهى بعنوان یک حرکت ضدرژیم نه یکبار بلکه چند بار پخش
مىگردد. و بهمین دلیل ما
مىگوئیم انگیزه و نیازى براى تحقیق در تاریخهاى گذشته نداریم و اگر هم
تتبع کنیم معلوم نیستبجائى برسیم،مگر اینکه بخواهیم بهر وسیله و هر ترتیبى
که شدهتاییدى از تاریخ براى این روایات پیدا کنیم اگر چه مجبور شویمبراى
تطبیق این روایات با تاریخ دستبه توجیه و تاویلهاىنامربوط بزنیم،چنانچه
نظیر آنرا در داستان اصحاب فیل ذکرکرده و شنیدید و خواندید،که ما آنعمل را
محکوم کرده و دلیل برضعف ایمان و غربزدگى و تاریخ زدگى و غیره دانستیم... پىنوشتها: 1-یعنى او را بکنار خانه کعبه آورد و براى سلامتى و پناه او از شر شیاطین و دشمنان،بدنش را بچهار گوشه کعبه مالید. 2-صحیح البخارى ج 6 ص 73. 3-سوره جن آیه 9. 4-مفاتیح الغیب ج 8 ص 241. 5-بحار الانوار ج 15 ص 331. 
- پرچم سرخ یا حسین
- مختارنامه ای ها
- پایگاه جامع عاشورا
- ایران و جهان چند قطبی
- ایران ارتوپد
- دریای خزر
- داستان برای کودکان و نوجوانان
- تغذیه سالم و درست
- هیئت انصارالحسین (ع) شهدای آذریهای تنکابن
- هیئت انصار الحسین
- بزرگترین وبلاگ اشعار مذهبی
- بچه های شیعه
- سایت مسجد جمکران
- پایگاه اطلاع رسانی تعزیه ایران
- تجربه های آموزشی قرآنی
- دار الایتام امام هادی (ع)
- آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
- کوچکترین مرد کربلا
- پایگاه مقاومت شهدای پسکلایه کوچک
- شجره طیبه صالحین
- فروشگاه اسلام مارکت
- آموزش مداحی امیرپور خادم العباس
- شیعه نیوز
- شیعه لیدرس
- هاست رایگان
- پوسترهای مذهبی
- مجمع جهانی حضرت علی اصغر(ع)
- دختران آفتاب
- سایت آیت الله سیستانی
- مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن
- تو فقط لیلی باش
- طرح عفاف و ترویج حجاب
- حسینیه نوحه
- طراحی سایت
- ریاحین
- سبک زندگی اسلامی
- کتابخانه احادیث شیعه
- اسلام کوئست
- مسجد الزهرا
- عقیق